ซีรีย์วายฟีลเยาวราช (แนะนำ)
Old Fashion Cupcakes (หวานรักคัพเค้ก)
ซีรีย์วายสัญชาติญี่ปุ่นที่ดูละมุนเหมือนกำลังตักเค้กเข้าปากกินกับกาแฟร้อนๆ หลังจากพักงานในช่วงเที่ยงวันกับหัวหน้าที่ร้านคาเฟ่เปิดใหม่
บรรยากาศเอย แคสติ้งเอย เนื้อเรื่องเอย มันไม่ควรมีแค่ 5 ตอนใช่มั้ยล่ะ? แต่ถ้ามองอีกนัยก็คือเรื่องดีๆ ไม่จำเป็นต้องมีตอนเยอะก็สนุกได้ แต่ก็นะเห็นใจคนดูหน่อยมีแค่นี้เอง...
ชอบการคัดคนแสดงออกมาได้ใกล้เคียงกับมังงะ สตอรี่ก็คล้ายๆ กับมังงะแต่กลิ่นอายดูเป็นธรรมชาติ ต้องปรบมือให้ทั้งโคเฮย์ซังและทัตสึนาริซังเลย เก่งทั้งคู่ ตัวละครของโคเฮย์คือเหมาะกับหัวหน้าแผนกสุดๆ หน้าตา น้ำเสียง นิสัยคือเขาแสดงออกมามีมิติและรูปลักษณ์เหมาะสมกับที่คาดไว้มาก ส่วนทัตสึนาริก็เช่นกัน พนักงานหนุ่มสุขขุม เย็นชาเล็กน้อย แต่พอได้อยู่กับหัวหน้าแผนกก็หางกระดิกไปมา เหมือนม๋าน้อยเลย
เนื้อเรื่องดำเนินไปแบบง่ายๆ มีฉากให้ฟินบ้างเขินบ้าง >< แต่ถ้าไม่มีดราม่าเรื่องก็ไม่แซ่บไง ก็ใส่มาเลยเสริฟ์พร้อมกับคนดูที่นั่งตูดไม่ติดก้น ภาวนาให้สองคนเข้าใจกัน 555 (ไม่ได้พูดถึงตัวเองที่ดูจริงๆ) สนุกมากนะ ย่อยง่าย ถึงจะมีบางฉากที่ไม่ค่อยสมเหตุสมผลแต่บรรยากาศมันพาไปอ่ะเนอะ เราก็อินจัดจนมองข้ามจุดนั้นไป
เพลงเปิด blue blur เพราะมาก ให้ฟีลกีตาร์เล่นคลอระหว่างเดินบนถนนในยามเช้าที่ไม่ค่อยมีคนพลุ่งพล่านหรือกำลังนั่งจิบกาแฟร้อนๆ ในหน้าหนาวที่คาเฟ่ขาประจำ อิ่มเอมกัลบรรยากาศอะไรทำนองนี้ค่ะ เนื้อเพลงก็เหมาะกับใครสักคนที่เจอคนที่ใช่เข้ามาเปลี่ยนแปลงชีวิต เข้ามาให้สีสันกับใจดวงหม่นๆ นี้ได้กระชุ่มกระชวยเป็นผู้เป็นคนอีกครั้ง เป็นเพลงที่ฟีลกู้ดมากค่ะแนะนำเลย
แนะนำให้กับคนที่อยากดูซีรีย์วายญี่ปุ่นแต่ไม่รู้จะเริ่มตรงไหน หรือใครไม่มีอะไรดูก็อยากฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจนะคะ
ซีรีย์วายสัญชาติญี่ปุ่นที่ดูละมุนเหมือนกำลังตักเค้กเข้าปากกินกับกาแฟร้อนๆ หลังจากพักงานในช่วงเที่ยงวันกับหัวหน้าที่ร้านคาเฟ่เปิดใหม่
บรรยากาศเอย แคสติ้งเอย เนื้อเรื่องเอย มันไม่ควรมีแค่ 5 ตอนใช่มั้ยล่ะ? แต่ถ้ามองอีกนัยก็คือเรื่องดีๆ ไม่จำเป็นต้องมีตอนเยอะก็สนุกได้ แต่ก็นะเห็นใจคนดูหน่อยมีแค่นี้เอง...
ชอบการคัดคนแสดงออกมาได้ใกล้เคียงกับมังงะ สตอรี่ก็คล้ายๆ กับมังงะแต่กลิ่นอายดูเป็นธรรมชาติ ต้องปรบมือให้ทั้งโคเฮย์ซังและทัตสึนาริซังเลย เก่งทั้งคู่ ตัวละครของโคเฮย์คือเหมาะกับหัวหน้าแผนกสุดๆ หน้าตา น้ำเสียง นิสัยคือเขาแสดงออกมามีมิติและรูปลักษณ์เหมาะสมกับที่คาดไว้มาก ส่วนทัตสึนาริก็เช่นกัน พนักงานหนุ่มสุขขุม เย็นชาเล็กน้อย แต่พอได้อยู่กับหัวหน้าแผนกก็หางกระดิกไปมา เหมือนม๋าน้อยเลย
เนื้อเรื่องดำเนินไปแบบง่ายๆ มีฉากให้ฟินบ้างเขินบ้าง >< แต่ถ้าไม่มีดราม่าเรื่องก็ไม่แซ่บไง ก็ใส่มาเลยเสริฟ์พร้อมกับคนดูที่นั่งตูดไม่ติดก้น ภาวนาให้สองคนเข้าใจกัน 555 (ไม่ได้พูดถึงตัวเองที่ดูจริงๆ) สนุกมากนะ ย่อยง่าย ถึงจะมีบางฉากที่ไม่ค่อยสมเหตุสมผลแต่บรรยากาศมันพาไปอ่ะเนอะ เราก็อินจัดจนมองข้ามจุดนั้นไป
เพลงเปิด blue blur เพราะมาก ให้ฟีลกีตาร์เล่นคลอระหว่างเดินบนถนนในยามเช้าที่ไม่ค่อยมีคนพลุ่งพล่านหรือกำลังนั่งจิบกาแฟร้อนๆ ในหน้าหนาวที่คาเฟ่ขาประจำ อิ่มเอมกัลบรรยากาศอะไรทำนองนี้ค่ะ เนื้อเพลงก็เหมาะกับใครสักคนที่เจอคนที่ใช่เข้ามาเปลี่ยนแปลงชีวิต เข้ามาให้สีสันกับใจดวงหม่นๆ นี้ได้กระชุ่มกระชวยเป็นผู้เป็นคนอีกครั้ง เป็นเพลงที่ฟีลกู้ดมากค่ะแนะนำเลย
แนะนำให้กับคนที่อยากดูซีรีย์วายญี่ปุ่นแต่ไม่รู้จะเริ่มตรงไหน หรือใครไม่มีอะไรดูก็อยากฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจนะคะ
Esta resenha foi útil para você?